Zes steden in drie landen op zeven dagen tijd tijdens een wijncruise

Zoals onlangs te lezen viel, ben ik op Norwegian Escape van Norwegian Cruise Line (NCL) gestapt voor een wijncruise op de mediterrane. De reis begon in Rome en bracht ons internationale gezelschap naar Dubrovnik in Kroatië, Korfoe op Griekenland, Messina op Sicilië, Napels, de Amalfikust en Livorno in Italië. Ik ben volledig Bourdain gegaan in deze steden, want: weinig tijd en zoveel te proeven.

Tijdens een cruise heb je maar een x-aantal uren om op eigen houtje door een stad of regio te struinen. Gemiddeld genomen heb je daar zo’n 10 uur de tijd voor. Als je dan veel wil zien in weinig tijd, heb je een redelijk duidelijk plan du campagne nodig. Gelukkig zijn we met Eatly de rubriek ‘24 uur in … / 48 uur in …’ begonnen en zijn we hier redelijke pro’s in geworden.

Kroatië

Het is een geluk dat Kroatië de afgelopen jaren een steeds populairdere bestemming wordt voor veel Nederlanders. Het is namelijk een prachtig land dat alles te bieden heeft waar je vrolijk van wordt. De eerste stop van de cruise was de haven van Dubrovnik. Alleen al het moment hoe je deze haven invaart en het bijzondere uitzicht is iets dat je een keertje met je eigen ogen moet zien.

Dubrovnik

Een van de grote voordelen aan een cruise in de zomer te doen, is dat je natuurlijk bijzonder lekker weer hebt. De hele week was het zo rond de 30 graden op iedere plek waar we aanmeerden. Rondom Dubrovnik hadden we te maken met een azuurblauwe Adriatische Zee en een heerlijk zonnetje. Veel mooier wordt het leven niet.

Korenmolen

Hier hebben we onze eerste excursie met de groep internationale journalisten gedaan. Die stond in het teken van het ‘oude’ Dubrovnik in Ljuta. Daar zagen we een van de twee nog altijd operationele korenmolens in Europa. Deze molen werd in de vroege 15de eeuw gebouwd en na honderden jaren werkt-ie nog altijd.

Brood bakken

Iets verderop in het Cadmos Eco Village kregen we les hoe je op traditionele wijze brood bakt. We maakten ‘asbrood’ (ispod peka) onder ijzeren koepels die peka’s worden genoemd. Na het maken van het brood was er tijd om van de omgeving te genieten met een lekker glas wijn, lokale charcuterie, kazen en natuurlijk het versgebakken brood met wat goede lokale olijfolie. Daarna was er tijd om op eigen houtje Dubrovnik te verkennen.

Aan boord

Veel mensen hebben het idee dat het mooiste aan reizen ook weer het thuiskomen is. Aan boord van een schip als Norwegian Escape voelt dat wel iedere keer zo na een dagje op pad in een nieuwe stad. Bij terugkomst zijn er allerlei plekken om even te ontspannen, happie te eten en een drankje te doen. Zeker met een groep journalisten die erin gespecialiseerd zijn, zijn de avonden op zo’n schip helemaal geweldig. Op veel plekken is muziek te vinden en allerlei cocktails. Een hele mooie manier om even goed te ontspannen.

Korfoe

De eerste observatie op Korfoe was vooral: dit voelt to-taal niet als Griekenland. Het was hoogseizoen en overal waar je keek liepen toeristen. Zeg maar het minst fraaie als je in Amsterdam door het centrum rondbanjert. Daarom tip van flip: pak wat zijstraten, ga een keertje extra links een straat in en zoek een pleintje op waar je wat locals ziet zitten.

Lokale brouwerijen

Toen ik een oudere vrouw zag bakkeleien in het Grieks met een wat jonger ogend persoon wist ik dat ik een topterras had gevonden. De serveerder reageerde heel soepel op wat vragen over de drukte en toeristen en begon daarna met wat lokale specialiteiten op het gebied van borrelhapjes en lokale bieren zoals een Alfa (!) biertje.

Messina

Op de een of andere manier heb ik al van jongs af aan een bepaald beeld en fijn gevoel bij Sicilië. Dit kan ook gewoon de misdaadjournalist in me zijn, maar de kans om een dagje rond te banjeren in een stad als Messina laat je niet schieten. Samen met de twee Portugese journalisten werd het een dagje cultuur snuiven en cannoli schuiven.

Napels

Misschien denk je nu: waarom vooral cultuur snuiven op Messina? Nou, het antwoord is niet zo spannend: de volgende dag stond Napels en de Amalfikust op het programma en de dag erna Livorno. Zeker Napels en Sorrento zouden wel zorgen voor een bijzondere hoeveelheid aan lekker eten en drinken. Enige gotspe aan deze cruise: op de dag in Napels zelf géén tijd om er een pizza te eten. Man, man, man!

Amalfikust

Dit was eigenlijk maar een kleine, zure opoffering want de dag aan de Amalfikust is denk ik de beste dag die ik als gastronomisch journalist heb mogen beleven. Het was de tweede dag dat we een excursie deden met de hele groep journalisten en het was echt zó enorm geweldig. Als groot fan van B&B Vol Liefde (zeker ook het eerste seizoen) wist ik dat Sorrento dé plek was die ik het tofste zou vinden van de hele trip.

Capri en Vesuvius

De dag begon met een reis van Napels naar de Amalfikust. Het uitzicht op Sorrento is echt adembenemend. We knalden achter Sorrento de heuvels in op weg naar Massa Lubrense. Het uitzicht op Capri en de Vesuvius is echt spectaculair. Een van de betere momenten was in de bergen even wachten bij een lokaal koffietentje op de tuktuks. Je snapt: bij zo’n tentje krijg je echt de beste raketbrandstof om de dag mee aan te vliegen.

Kaas en wijn

Na een bijzonder wilde rit door de nauwe straatjes in de bergen waar je dus alleen fatsoenlijk met een tuktuk doorheen knalt, kwamen we uit bij Il Turuziello. Een boerderij waar ze lokale kazen en olijfolie produceren. Familiehoofd Benedetto gaf ons een olijfolieproeverij waar de olie met peper én de truffelolie echt heel erg lekker waren.

Daarna begon Benedetto met het maken van de meest verse mozzarella ooit, waarna we ook nog wat ricotta en caciotta kregen. Even voor het beeld: we schrijven een uurtje of 9 in de ochtend met een prachtig uitzicht op de Amalfikust. We krijgen allemaal een plastic bekertje aangereikt, de meesten denken heel enthousiast: ohh een lekker sappie. Nou, het bleek dus gewoon een beker met rode wijn te zijn. Breakfast of champions!

Citroengaarde

Mijn reisgenoten was ik misschien al vanaf dag één voor aan het bereiden op het idee dat we aan de Amalfikust natuurlijk aan de limoncello gingen. Alleen had ik geen idee dat dit rond een uurtje of 11 in de ochtend zou zijn. Ach, ‘When in Rome…’. Na bovenstaande tasting zetten we koers naar Il Giardino di Vigliano. Een citroengaarde waar ze natuurlijk ook limoenen en sinaasappels verbouwden.

Bruschetta, risotto en limoncello

Na deze oratie en nog een klein tochtje door de citrusgaarde liet hij zien hoe hij limoncello maakte en mochten we gaan zitten voor een lunch. Dit was denk ik mijn absolute hoogtepunt van de hele cruise. Pure, lokale ingrediënten waar niet teveel mee gedaan wordt maar gewoon met liefde en aandacht wordt bereid.

Over de bruschetta met verse tomaten kan ik nog altijd dromen, de citroenrisotto liet zien hoe moeilijk, makkelijk kan zijn en was echt een van de lekkerste risotto’s die ik ooit heb gehad. De kannen met wijn op tafel zorgde ook dat alles goed naar binnen gleed. Het dessert met onder meer een in limoncello doordrenkte rum baba is er eentje waar ik minimaal een keer per week met de Zuid-Afrikaanse journalisten nog over text. Toen moest het slotstuk nog komen: een cream limoncello die wél smaakte.

Wijn bij de Vesuvius

Aan de voet van de Vesuvius vind je Sorrentino Wines; een wijngaarde op misschien wel de meest idyllische plek. Of ja, als ik bovengenoemde Zuid-Afrikanen moet geloven kunnen ze er in Stellenbosch ook wel iets van. Dit was een van de tofste en meest rare wijnproeverijen ooit, want we door tijdnood om terug te komen op het schip hebben we op een moordend tempo binnen een krap half uur drie wijnen moeten proeven: een witte, rosé en rode wijn. Fantastisch lekker, alleen te weinig tijd om écht onder te dompelen in de omgeving en vol te genieten van de plek.

Laatste stop

Onze laatste stop was Livorno waar veel van de reisgenoten kozen voor een van de bijzondere excursies die via NCL te boeken zijn. Zo ging een groep met vooral journalisten van buiten Europa de dag naar Cinque Terre. Ik besloot om een dagje lekker te genieten op het schip, content te maken, wat werk te verrichten en vooral delen van het schip te ontdekken die ik nog niet kende. Daarna hebben we de reis met zijn alle afgesloten in de privébar op het dek met een bijzondere afscheidscocktail.