Garnaalkroketten in Oostende: hoe kroketten en cava de beste combi bleken

Soms weet je pas dat je iets je hele leven hebt gemist, als je het voor de eerste keer meemaakt. Dat had ik toen ik naar Oostende ging voor het Garnaalkrokettenfestival. Het idee van een foodfestival waar de garnalenkroket centraal stond sprak zó tot de verbeelding, het werd alleen maar mooier op het festival zelf. De meest belangrijke zaken die terugkomen in dit artikel: garnalenkroketten, Kurt, cava, Holtkamp, het verschil tussen duwen en trekken, mooie wijnen én Marvin Gaye.

Eerder dit jaar werd al duidelijk dat er tussen de Belgische kuststeden iets gaande was over de garnaalkroket (red. in Nederland schrijven we dit als garnalenkroket). In februari werd namelijk door het Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM) de Oostendse garnalenkroket in februari erkend als Eetbaar Erfgoed. Kustgemeenten die te laat met deze claim neerleggen, sputterden tegen.

Garnaalkrokettenfestival

In Oostende werd zodoende voor de tweede keer het Garnaalkrokettenfestival gehouden en ik had dus het geluk om erbij te mogen zijn. In een grote hal streden elf lokale restaurants om twee prijzen een van de vak- en publieksjury. Om met een van deze twee bekroningen naar huis te mogen gaan, moest er wel flink gebeund worden. In totaal werden er door de bezoekers 30.000 kroketten geproefd en zijn er door het publiek 4.000 stemmen uitgebracht.

Verwachtingspatroon

Als je een groep culinaire journalisten op zo’n festival bij elkaar zet dan weet je dat er goed gegeten, gepraat en gedronken gaat worden. Een van de metgezellen uit Amsterdam had de garnalenkroketten van Cees Holtkamp als referentiekader. Dus met een flinke dosis nieuwsgierigheid en een hoog verwachtingspatroon werd het eerste rondje ‘langs de velden’ gedaan.

Garnalenkroketten en cava

Het eerste rondje was vooral even acclimatiseren en kijken wat er allemaal ‘te koop’ was. Dat leverde naast wat kroketten van verschillende restaurants ook wat Belgische bieren én cava op. Nou houd ik wel van een goede bubbel, maar in combinatie met een garnaalkroket had ik dit nog niet gezien als dé combi. Gelukkig kan ik altijd mijn ongelijk toegeven, want garnalenkroketten en cava zijn vanaf deze dag dé standaard.

Topkroketten

Toen de basisingrediënten in de vorm van cava en alle kroketten van de restaurants op tafel stonden, was het tijd om de garnaalkroketten naar eigen inzicht te beoordelen. Hoe krokant is de paneer? Zitten er genoeg garnalen in iedere hap? Hoe is de salpicon (de dikke ragout in de kroket)? Mooi om te zien dat een van de metgezellen de uiteindelijke publiekslieveling koos als favoriete kroket en ik de winnaar van de publieksjury. Een echte connaisseur (njet!) natuurlijk.

Kuststad Oostende

Mores

Wat tijdens het festival al opviel en ook naar voren kwam bij de stadsgids, geboren en getogen in de stad, is dat de inwoners van Oostende een geheel eigen mores hebben. Waar ik eigenlijk het idee had dat de ‘gemiddelde Belg’ wat schuchter en bedeesd is, bleek het in de kuststad allemaal met wat meer humor en meer ad rem.

Brassi Grand Café

De jurywinnaar van het Garnalenkrokettenfestival was Brassi Grand Café. Nou wil het toeval dat we daar de avond van het festival ook dineerden. In een mooie setting kregen we daar een vorm van The Best Of Brassi Grand Café geserveerd met bijpassende wijnen.

Het menu bestond uit diverse gangen met in de meeste gerechten vis verwerkt. De amuse was met zalm, het voorgerecht was een samenspel van tonijn en foie gras (zó goed), in een ander gerecht speelde garnalen de hoofdrol. Maar er was ook een hoofdgerecht met de lokale Hoevekip en cèpes.

Garnalen vissen

Het idee was om de volgende ochtend zelf garnalen te gaan vangen om daarna er kroketten mee te maken. Door het slechte weer ging dit helaas niet door. Wel kregen we een masterclass van chef Luc Declerck van onder meer Bistro Mathilda. Dat begon met het pellen van de garnalen. Wie ooit met Hollandse garnalen in de weer is geweest, weet dat dit een monnikenwerk is.

Chef Declerck en de stadsgids wisten ons tijdens het pellen veel te vertellen over hoe de garnaal onderdeel is van de Oostendse eetcultuur is geworden. Het beroep van garnalenvisser ging van generatie op generatie en ook al had je geen zeebenen, dan was het maken van de garnaalkroketten in veel gezinnen een activiteit in het weekend.

Ideale kroket

Het was mooi om de passie van chef Declerck te zien voor mooie producten en dit bijzondere streekgerecht. Om van een Oostendse garnaalkroket te spreken moet-ie minimaal voor 35% gevuld zijn met noordzeegarnalen. Hoe de salpicon verder is, is voor iedere familie anders en ook voor iedere chef.

Declerck maakt er hoopjes van 65 gram van, rolt deze gelijkmatig door de bloem, eiwit en zijn paneermeel. Na een paar minuten (vier en op 165 graden) frituren heb je dan de perfecte kroket. Deze worden dan als tweetal geserveerd met een citroenpartje, gefrituurde peterselie en wat zeezout met als bijgerecht wat vers brood met goede boter.

Uitvalsbasis

Voor deze trip was onze uitvalsbasis het Upstairs Hotel dat op een steenworp afstand van de boulevard ligt. Het eerste dat je opvalt als je er binnenloopt: modern, geel en zwart. De hotelkamer was lekker ruim in een L-vorm met een heel fijne douche, een goed bed en vooral ook een Nespresso-apparaat om ’s ochtends de dag goed te beginnen. Het heeft een ideale ligging om de stad te ontdekken en te genieten van al het moois.

Marvin Gaye

Een van de meest bijzondere weetjes die aanbod kwam tijdens het verblijf in Oostende: Marvin Gaye heeft er een tijdje gewoond. Dat klonk zo ‘outlandish’ dat het enorm intrigeerde en het tijd was om even full Leo Blokhuis te gaan. En inderdaad, deze wereldster heeft vanaf 1981 anderhalf jaar in de kustplaats gewoond om aan allerlei gedoe te ontvluchten. Om het nóg een beter verhaal te maken: hij maakt er zijn album Midnight Love met monsterhit Sexual Healing op.

Hieronder in de documentaire Transit Ostend uit 1981 zie je het hele verhaal.