Kabinet onderzoekt of vleestaks kan helpen om minder vlees te consumeren

De afgelopen jaren is er door verschillende lobbyclubs en belangenorganisaties druk uitgeoefend op de politiek om iets te doen aan de suiker- en vleesconsumptie. Dat leverde in 2018 het ‘Nationaal Preventieakkoord’ op, alleen zet dit nog geen zoden aan de dijk. De nieuwe regering onderzoekt zodoende hoe men de consument minder vlees kan laten eten en de ‘vleestaks’ ligt op tafel.

Zo’n anderhalf jaar geleden vroeg ik me al hardop af waarom er allemaal ‘taksen’ moesten komen om bepaald gedrag te ontmoedigen. Immers weet iedereen dat goed gedrag belonen beter werkt dan ‘slecht’ gedrag bestraffen. Dat de nieuwe regering tóch onderzoekt of een belasting op vlees kan helpen om mensen minder vlees te laten eten stemt mij totaal niet vrolijk.

Ambities

Minister Staghouwer (CU) van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) heeft namelijk aan de Tweede Kamer laten weten dat het streven van dit kabinet is om in 2030 consumenten 50% dierlijk en 50% dierlijk eiwitten te laten eten in plaats van de huidige 60/40-verhouding.

Hij schrijft daarover: “Als meer mensen eten volgens de Schijf van Vijf, met daarin een goede balans tussen de consumptie van dierlijke en plantaardige eiwitten, draagt dat zowel bij aan duurzaamheid als aan gezondheid.”

Papieren werkelijkheid

Supermarkten, horeca en catering en de voedselindustrie moeten van het kabinet ‘hun verantwoordelijkheid nemen’ en het consumenten makkelijker maken om voor duurzame en gezonde voeding te kiezen. Alleen dit al laat weer goed zien hoever de politiek soms van de werkelijkheid afstaat. Blijkbaar komen nog maar weinig politici in de supermarkt en hebben ze nog nooit van Veganuary en de Nationale Week Zonder Vlees & Zuivel gehoord.

Ongetemde betutteling

Misschien wel het meest irritante aan deze manier van de problematiek rondom roken, overgewicht en probleemdrinken aanpakken, is dat het averechts werkt. Verschillende landen in Europa zijn ons voorgegaan met het invoeren van bijvoorbeeld een suikertaks, alleen waren daar de resultaten qua volksgezondheid bijna niet waarneembaar.

Krappe beurs

Daar zit dan ook de crux met al de taksen die in Nederland worden overwogen: ze gaan hun doel voorbij. Ze raken namelijk bijna nooit de groep die ze willen bereiken. Daarbij komt dat in ons land nog nooit zó veel mensen gebruik hebben moeten maken van de voedselbanken als op dit moment.

Voor mensen met een krappe beurs kan een kiloknaller juist een oplossing zijn om een paar dagen eten op tafel te toveren. Zij gaan van al deze taksen de dupe worden en dat moeten we als samenleving niet willen.