De bijna vergeten Schotse distilleerderij Glen Scotia

De bijna vergeten Schotse distilleerderij Glen Scotia

Vorig artikel Volgend artikel

De geschiedenis van Schotse whisky is een onuitputtelijke bron van goede verhalen die fantastische tijdsbeelden schetsen. Het schiereiland Campbeltown was in lang vervlogen tijden het centrum van de Schotse whiskyindustrie. Door de unieke stijl van de gemaakt whisky's behoort het nog altijd tot een van de vijf whiskyregio’s. Veel distilleerderijen hebben er de deuren inmiddels gesloten, maar een paar zijn er nog actief. Een daarvan is de Glen Scotia distilleerderij.

In de hoogtijdagen van de Campbeltown whisky’s waren er dertig distilleerderijen actief, op dit moment zijn het er nog maar drie. Door de hoge vraag en het lage aanbod zorgde voor een schaarste aan Campbeltown whisky’s. De vraag bleef en blijft hoog naar deze unieke scotch omdat hij een heel ander smaakprofiel heeft dan de whisky’s van de andere whiskyregio's Lowlands, Speyside, Islay of Highlands.

Glen Scotia

Als een van de kleinste distilleerderijen van Schotland en één van de drie laatste op Campbeltown is heeft Glen Scotia een bijzondere geschiedenis. Duncan MacCallum richte in 1832 de distilleerderij op en nog altijd is hij ongeveer in dezelfde staat. Ver van de bewoonde wereld op het geïsoleerde eiland ontfermt master blender John Peterson zich nu over de whisky’s van Glen Scotia. Hij selecteert en keurt nog altijd ieder vat dat gebruikt wordt.

Double Cask

Op de thuisredactie kwam in januari een kist binnen als onderdeel van de DMD Flavour Makers. Die bleef dicht totdat Dry January voorbij was en toen kon ik eindelijk de Glen Scotia Double Cask uitproberen. Over het smaakprofiel van de Campbeltown whisky’s wordt altijd gezegd dat ze iets moois ziltig hebben met een goede kick.

Peterson heeft deze whisky eerst laten rijpen op bourbonvaten voordat ze zo’n twaalf maanden afgewerkt zijn in Pedro Ximenez sherryvaten. Dat maakt dat de whisky een interessante balans krijgt tussen volle, kruidige en fruitige smaken. In de neus is hij aan de zoete kant waarin karamel, toffee en een beetje appel doorkomt. Als je hem proeft valt de zachtheid en het ziltige gelijk op waarna de wat drogere tonen het overnemen en dan proef je het pepertje. Dat maakt het ook een typische Campbeltown whisky met de Glen Scotia flair.

Wes van Geneijgen

Freelance journalist en copywriter. Geniet van goed eten, drinken en een toffe trip.

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies