Het heeft heel wat jaren geduurd en als geboren en getogen Limburger ken ik van nature het verschil tussen de echte Limburgse vlaaien en wat zo her en der in andere delen van Nederland gebakken wordt en toch dezelfde naam heeft. Multivlaai is zo’n niet-Limburgse bakker van ‘Limburge vlaaien’. Wij Limburgers wisten al langer dat die vlaaien hun naam onwaardig waren, maar voor de rest van Nederland was het een manier om, zonder naar Limburg te hoeven afreizen, toch een ‘Limburgse vlaai’ te kunnen kopen en genieten. Nou ja, iets wat er uiterlijk een beetje op leek dan. Welnu, vanaf 22 februari is dat dus verleden tijd.
Limburgse vlaai is nu een beschermd streekproduct
Dat is namelijk de datum waarop de Limburgse Vlaai officieel erkend wordt als beschermd streekproduct. Dat betekent onder andere dat een Limburgse vlaai alleen nog die naam mag dragen wanneer hij ook echt in Limburg - in Nederland of België - gebakken is. En dat is niet het enige.
Met de status van beschermd streekproduct zorgt er ook voor dat een Limburgse vlaai volgens een bepaald recept (waaronder de samenstelling van ingrediënten) en dagvers gebakken moet worden. Alle vlaaien die niet aan al die voorwaarden voldoen, mogen wel nog steeds als vlaai verkocht worden, maar zonder ‘Limburgse’ in de naam.
Het proces om de erkenning van beschermd streekproduct te kunnen krijgen, heeft zeven jaar geduurd. Dat had onder andere te maken met de grote verscheidenheid aan Limburgse vlaaien, zo vertelde een van de initiatiefnemers, bakker Roubroeks uit Sittard, aan De Limburger. Er is immers niet maar één Limburgse vlaai. Behalve tig verschillende fruit (en pudding) vullingen, zijn er ook nog de verschillende 'afwerkingen';de toeslag, linzen en kruimels. "Wij hebben zeker twintig dossiers moeten uitwerken en indienen om dat voor elkaar te krijgen", aldus de Sittardse bakker.
Strenge eisen aan recept en bereiding
Behalve de georgrafische oorsprong van de Limburgse vlaai, moet deze lekkernij ook nog aan een aantal andere voorwaarden voldoen. Zo moet de bodem van de vlaai van gistdeeg gemaakt worden dat maximaal een centimeter dik mag zijn. Die bodem, en de hele vlaai, moet stevig genoeg zijn om uit de hand gegeten te kunnen worden. De diameter van een Limburgse vlaai mag niet kleiner zijn dan 10 centimeter en niet groter dan 30 centimeter.
Tijdens de productie moeten de vullingen en toplaag met de vlaai meegebakken worden, en een Limburgse vlaai mag nooit ingevroren worden. Iets dat nogal wat supermarktbakkers regelmatig doen om de vlaai langer vers te kunnen houden.
Ook mag na het bakken niets meer aan de vlaai toegevoegd worden. Dat geldt voor gelei, toppings (zoals extra fruit) en er mag zelfs geen slagroom opgespoten worden. Dat laatste wordt overigens door veel Limburgers – waaronder ikzelf – voor bepaalde vlaaien wel getolereerd. Een rijstevlaai met slagroom is immers een van de meest gewilde Limburgse vlaaien, al mag die straks officieel dus geen Limburgse vlaai meer genoemd worden.
Met de nieuwe beschermde status komt de Limburgse vlaai in het rijtje van de Champagne, Ardenner ham, Basterdsuiker, Kanterkaas, Brabantse Wal Asperges, Parmaham, Fetakaas en de Bresse Kip. Mooi toch!
74 bakkers gaan de echte Limburgse vlaai bakken
Limburg telt gelukkig nog heel wat échte bakkers, maar hun aantal loopt wel terug. Nu de Limburgse vlaai een beschermd streekproduct wordt, opent dat voor bakkers nieuwe deuren. Wie vanaf 22 januari buiten Limburg nog de échte Limburgse vlaai wil verkopen, zal die dus dagelijks, vers, bij een erkende Limburgse bakker moeten inkopen, en dezelfde dag weer verkopen.
Op dit moment hebben zich in totaal 74 bakkers aangemeld die de échte, conform de eisen van het beschermde streekproduct, willen gaan bakken. De vlaaien die zij – en mogelijk komen daar nog meer Limburgse bakkers bij – gaan maken, krijgen een sticker met een logo waaraan de beschermde streekproducten te herkennen zijn. Diezelfde sticker zal ook bij de betreffende bakkerijen op de deuren of ramen verschijnen.
[Fotocredits - Alexander & barmalini & tpzijl © Adobe Stock]
Ron verdiende zijn sporen in de Telecom als Mobile Cowboy. Na bijna 15 jaar was hij toe aan een nieuwe uitdaging als zelfstandig freelance journalist,...
